Gentle parenting (zachtaardig opvoeden betekent geen straf en geen beloning: alleen een bondgenootschap met je kinderen waarin zij het juiste willen doen omwille van het juiste te doen. Rebecca English schreef een artikel in The Conversation die ouders van enkele tips voorzien. Hieronder een stukje uit het artikel.
Hoe zou dit type benadering eruit kunnen zien?
Opvoeden vanuit verbinding is een mooie manier om je kinderen vanuit liefde maar met begrenzing handvaten te geven om zich zelf te leren ontdekken.
Hier volgen een aantal stappen die ouders kunnen nemen om bondgenootschap met hun kind aan te gaan.
- Ze beginnen vanuit verbinding en geloven dat al het gedrag voortkomt uit hoe verbonden het kind al dan niet met de ouders is.
- Ze geven keuzes en geen commando’s. Bijvoorbeeld wil je je tanden poetsen, voor of na het aantrekken van je pyjama?
- Ze gebruiken een speelse aanpak. Ze kunnen speelsheid gebruiken om op te ruimen. Laten we een spelletje bedenken om dit speelgoed op te ruimen. Of om spanning te kanaliseren bv door een kussengevecht te houden.
- Ze laten gevoelens op hun natuurlijke beloop. In plaats van te sussen of “stop” te roepen luisteren ouders naar het gehuil. Ze kunnen bijvoorbeeld zeggen: “ je hebt wel sterke gevoelens over de situatie.”
- Ze omschrijven gedrag, niet het kind. Dus, in plaats van het kind stout of lief te noemen leggen ze uit hoe het gedrag ze doet voelen. Bijvoorbeeld ik vind het vervelend kruimels van de bank af te halen.
- Ze onderhandelen over grenzen waar mogelijk. Als het tijd is om de speeltuin te verlaten kunnen ze misschien zeggen; hoeveel minuutjes wil je nog op de schommel voordat we gaan.
Ze kunnen flexibel zijn en hun “nee” reserveren voor situaties die het kind of anderen pijn kunnen doen. Zoals oversteken zonder te kijken of een heet fornuis aanraken. Ze kunnen zeggen: slaan doet pijn, dat mag je niet doen. - Ze behandelen hun kinderen als bondgenoten in het gezin. Een bondgenootschap betekent dat het kind gevraagd wordt naar zijn/haar mening en betrokken wordt bij het huishouden. Ouders bieden hun excuses aan als ze het mis hebben.
- Ze doen niet aan geforceerde affectie. Als oom Rob je kind wil knuffelen en het kind zegt nee dan mag het kind zeggen wat er met zijn of haar lichaam gebeurd. Ook worden dankjewel en alsjeblieft niet geforceerd.
- Ze vertrouwen hun kinderen. Wat gezien kan worden als slecht gedrag is eigenlijk een signaal van een onvervulde behoefte.
- Ze nemen een ouderlijke time out als dat nodig is. Voordat ze flippen doen ze een stap terug, halen adem en herpakken zich.
De methode kan zorgen oproepen bij ouders die hier normaal niet voor zouden kiezen, waarschijnlijk omdat ze denken dat hun kind dan met teveel wegkomt.
Waar het op neerkomt is dat wij de ambassadeurs zijn voor onze kinderen. Ze kijken tegen ons op en zijn van ons afhankelijk en hopen dat we de best mogelijke beslissingen voor hun veiligheid en geluk nemen. Ik geloof dat we het ze verschuldigd zijn om ons eigen onderzoek te doen, pro actief te zijn in het creëeren van een dialoog en geduldig zijn. Een ouder zijn is een doorlopend proces van groei en transformatie voor jou en je kind, dus maak er moois van.