Elise is een meisje dat in de praktijk komt met de hulpvraag: ik doe heel erg mijn best maar ik kan nog steeds niet goed rekenen. Elise is getest op school en daar blijkt dat ze alleen achter loopt met rekenen. Ook klokkijken vindt ze moeilijk en ze werkt erg langzaam en schrijft met rekenen heel klein. Ouders maken zich zorgen en Elise krijgt daardoor elke week extra bijles rekenen na schooltijd.
In de sessies laat Elise zien dat ze heel faal angstig is, ze heeft een laag zelfbeeld (ik kan het toch niet). Samen gaan we kijken naar de dieper liggende oorzaak. We komen erachter dat Elise heel erg gevoelig is, ze voelt, ziet, hoor en ruikt heel veel van anderen om haar heen. Soms weet ze niet eens of het haar gevoel is of van de ander. Met lichaamswerk en visualisatie komt Elise in contact met haar gevoel en ze leer zich afsluiten voor anderen. Elise is hoogsensitief. Hoogsensitieve kinderen zijn vaak beelddenkers en die hebben moeite om informatie tot zich te nemen. In overleg met de ouders gaan we ook aan de slag met de “ikleeranders” methode. Door deze methode leert Elise de tafels en de + en – sommen en de breuken op een andere manier in haar hoofd op te slaan. Na 3 keer kan ze alle tafels door elkaar heen opschrijven en het valt op dat ze sneller werkt en groter gaat schrijven. Elise verandert hierdoor vanzelf: ze wordt zelfverzekerder en begint de sommen zelfs leuk te vinden. Door een combinatie van deze leermethode met samen kijken naar : wie ben ik? is Elise na 10 sessies veranderd in een zelfbewuste meid, die weet dat haar kracht is dat ze veel kan voelen, maar die ook weet dat zij niet gevoelens van anderen hoeft te voelen om te weten hoe de ander voelt, het weten dat het zo is, is genoeg. Bijles is niet meer nodig.