Over

Hechtingsproblemen

eder kind komt op de wereld met een behoefte aan veiligheid en geborgenheid. In de meeste gevallen zal een kind zich in de relatie met de ouders voldoende veilig en geborgen voelen om zich vervolgens te kunnen hechten aan deze volwassenen. Het kind geeft signalen, die aangeven dat het door de ouders verzorgd en gekoesterd wil worden (huilen). Als de ouder op die signalen ingaat en het kind verzorgt en koestert, ontwikkelt het kind basisvertrouwen: ‘als ik aangeef iets nodig te hebben, is er ook iemand die voor me zorgt’.

Op deze manier komt in de eerste levensjaren hechting tot stand. Die hechting geeft het kind de ervaring waardevol te zijn. Hechting biedt het kind het vertrouwen in zichzelf en de wereld, zodat het aandurft dingen te nader ontdekken en het zich verder zal ontwikkelen. In de volgende levensjaren staat het kind voor nieuwe ontwikkelingstaken. Indien een kind de aansluiting mist, kan er alsnog een hechtingsprobleem ontstaan. Een kind kan bijvoorbeeld geen aansluiting vinden bij leeftijdgenootjes of niet meekomen op school (geen aansluiting tussen kind en leerstof). Hierdoor kan het zich onveilig gaan voelen en onthecht raken.

Een kind met een hechtingsprobleem heeft te weinig ervaring kunnen opdoen om zich lichamelijk en/of emotioneel veilig te voelen in de wereld. Het kan ook zijn dat het kind zich in eerste instantie wel heeft kunnen hechten, maar dat dit door latere gebeurtenissen onder druk is komen te staan.